Adamın Elinde Bir Gül
adamın elinde bir gül
gecenin bir vakti
adamın elinde bir gül
koklamaya cesareti yok
adamın elinde bir gül
gecenin bir vakti
adamın elinde bir gül
koklamaya cesareti yok
Karanlıklara düşüyorum
Amansız karanlıklara!
Ama zaten pek de aydınlık değildi ki gönlüm
İçimde kocaman
Git gide büyüyen bir ukte var
Ama ne
Öyle böyle değil
Keşke hep yağmur yağsa
Sonbahar hiç bitmese
Ve sen hiç gitmesen
İçimizden süpürmesek ya birbirimizi
onlar bilmezdi hikayemi
bildiklerini sandıkları
benim onlara söylediklerim kadardı
söylediklerim ise
benim sandıkları kelimeler asla değildi
Ah şu boşa geçtiğini sandığım ömrüme
Değer verdiğim insanların gerçek yüzlerini gördüğüme
Bu hüzünlü günlere yalnız, bir başıma sarılıp uyuduğuma
Sığdırmış içine tüm gizleri
Hüzünlü mağrur bir o kadar tehlikeli
Ok kirpiklerin ardında biri
Söyletir insana içindekileri
Eskiden güzel gülüşlerim vardı benim
Şimdi o gülüşler yapay çiçekler gibi suratımda
Ben çiçekler açsın isterdim
Her yanımda rengarenk çiçekler