ÖYKÜ

EDEBİYATÖYKÜ

Öğretmen Dimitri

Hava aydınlanır aydınlanmaz şehirde silah sesleri patlamaya başlamıştı. İnsanlar alarm sesi yerine, silah sesleriyle uyanıyordu . Haftalardır devam eden savaşın tek sebebi toprak parçasıydı. Toprak parçasına ulaşmak için yaşlı , genç ve çocuk demeden şehri bombalıyorlar ve dışarı çıkan sivil halka ateş açılıyordu . Her akşam radyodan politikacılar halkı aydınlatmak için açıklamalar yapıyor , savaş hakkında bilgi veriliyordu. Şehirde insanlar tedirgin , kuşlar göç etmiş , binaların çoğu yıkılmış…

Read More
EDEBİYATÖYKÜ

Sevimli Diktatör

Sevimli Diktatör
Son dersim edebiyattı ve okul zilinin çalmasına iki dakika vardı . Zil çaldığında çantamı toparlayıp, ceketimi giyinip okuldan çıkıp eve doğru yürüdüm .Eve geldiğimde ceketimi asıp okul kıyafetlerimi değiştirmeden mutfağa annemin yanına gittim. Annemin yanına gittiğimde elinde telefonuyla yaptığı yemeğin fotoğrafını çekiyordu , ne yaptığını öğrenmek için anneme sordum : Anne yaptığın yemeğin fotoğrafını neden farklı farklı açılarla çekiyorsun ?

Read More
ÖYKÜ

ESKİ GÜNLER

Bugün işten ayrılışımın daha doğrusu kovuluşumun ilk günü. Doya doya uyumam gerekirken sabahın sekizinde açıldı yine gözlerim. Sanki ben bir robotum sahibim ‘’ sekizde uyanacaksın’’ komutunu girmişti beynime. Gözlerim açıldıktan sonra saate bakınca düşündüğüm ilk şey; Nasıl hissettiğimdi. Gözlerim açık yatağımda uzanırken kendime sorduğum ilk soru bu oldu sesli bir şekilde sordum kendime: ‘’ Nasıl hissediyorsun Arif?’’ Sorumun cevabını veremedim kendime usulca doğruldum yatağımın tam karşısında bulunan aynada yansayan görüntüm sorumun cevabını vermişti :’’ Berbat.’’ Dağılmış saçlarıma, şişmiş gözlerime, kambur belime, kurumuş ağzıma kısacası aynadaki kendime bakınca kendime sorduğum sorunun cevabını vermeye cesaret edebildim sonunda ‘’ Nasıl hissettiğinin bir önemi yok ama berbat görünüyorsun.’’

Read More