Yazar: Nurcan Topal

Bulut yüklü gökyüzünde bir kırlangıç betimler yüreğin acısını… Gök bugün, dünden de yarından da daha bulutlu olsa gerek. Ah! Hayır. Doğru ya, benim havalarım bulutlu! Bir zamanlar ahşap evimizin pencere önü çiçekleri kadar canlıyken- ben çocukken- hatta denizlerin dahi kıskandığı mavi renk kuşağında kırlangıçlar misali özgürken – bütün yanlışlara, haksızlıklara karşı uçabilirken- ve hatta denizlerin derinliklerine kendimi bırakıp sondan sonsuzluğa kaçabilirken… Şimdi.. Ben büyüdüm..